اگرچه اتفاقات سالهای اخیر باعث شده است ذهنیت مردم آمریکا نسبتبه فیلمهای چندقومیتی بهتر شود، اما دیدن بازیگران اصلی غیرسفیدپوست باید یک عادت باشد، نه یک غافلگیری خوشایند. مخاطبان معاصر از ماهیت انحصاری هالیوود از جنبه نژادی خسته شدهاند.
نادیده گرفتن آوازهی چندین فیلم محبوب اخیر که بازیگران آسیایی در آن حضور دارند سخت است؛ فیلمهایی مانند آسیاییهای خرپول. مشخص است که صنعت سرگرمی گامهای بلندی برداشته تا افراد آسیایی و فرهنگشان را در رسانههای اخیر بگنجاند، اما این صنعت همچنان در نمایش تنوع نژادی آنها ناکام است.
اگرچه بازیگران آسیایی از دهه ۱۹۱۰ در صنعت رسانه حضور داشتهاند، اما نقشهایشان معمولاً سطحی و کلیشهای نوشته شده است. نبودن شخصیتهای آسیایی واقعی باعث شده تا مخاطبان، مشتاق گروه بازیگرانی کاملتر با نقشهای اصلی قویتر باشند.
اخیراً در صنعت سرگرمی سعی شده به این بدنامسازی ظاهری بازیگران آسیایی پرداخته شود و فرهنگ آسیایی بیشتر و با وجههای صحیحتر نشان داده شود. سودآوری این تغییر برای صنعت فیلمسازی با موفقیت آسیاییهای خرپول معلوم شد؛ فیلمی که جان ام. چو کارگردان آن و داستانش بر اساس رمان ۲۰۱۳ از کوین کوان[۱] است.
آسیاییهای خرپول فیلمی کمدی رمانتیک دربارهی زنی آسیاییآمریکایی است که خانوادهی نامزدش را ملاقات میکند. پیچش داستان در این است که خانوادهی نامزدش ثروتمندترین خانوادهی سنگاپور هستند و مادر او این دختر آمریکایی را تأیید نمیکند. تقریباً تمامی بازیگران فیلم آسیایی هستند و فیلم در گیشهی فروش تا هفتهها بعد از اکران رقمهای بالایی بهدست آورده است.
آسیاییهای خرپول توانسته عمدتاً از تاریخ بدنام سفیدسازی هالیوود دوری کند. ای. او. اسکات[۲] منتقد فیلم، در نیویورک تایمز پیرامون این فیلم میپرسد: «چرا اینقدر طول کشیده تا گروه بازیگرانی مانند گروه آسیاییهای خرپول ببینیم؟ آن هم گروهی که اکثرشان آسیایی هستند.»
اگرچه آسیاییهای خرپول در میل هالیوود به عدم بازنمایی نژادها وقفه ایجاد کرده است، اما مشکلات همچنان روی زشت خود را در جای دیگری نمایان میکنند. ماهیت رو به افزایش «دیگریسازی» [در صنعت] سرگرمی همچنان تبعیضی نامحسوس یا ناخواسته را بهشکل شوخی، نژادپرستیِ عادی و سفیدسازی در بر دارد.
فیلم شبح درون پوسته، محصول سال ۲۰۱۷ و به کارگردانی روپرت سَندِرز، مثالی بارز و جدید از سفیدسازی در صنعت فیلم است. طرفداران تقریباً بلافاصله نسبت به انتخاب اسکارلت جوهنسِن بهعنوان نقش اصلی اعتراض کردند: [انتخاب او بهعنوان] شخصیتی آسیایی که در مانگای اصلی با نام «موتوکو کوساناگی»[۳] شناخته شده است. در سال ۲۰۱۵ طوماری امضا شد که خواستار انتخاب بازیگری دیگر برای این نقش بود، اما به گزارش تایم در نهایت آن را نادیده گرفتند.
فیلم غریبه[۴] محصول نتفلیکس هم نقش اصلیاش سفیدسازی کرده است. داستان روی یاکوزاها ــ گروههای مجرم سازمانیافته در ژاپن ــ تمرکز دارد و جَرِد لتو، بازیگری سفیدپوست، بهعنوان شخصیت اصلی انتخاب شده است. نتفلیکس بهخاطر انتخاب مردی سفیدپوست بهعنوان نقش اصلی فیلمی که براساس فرهنگ ژاپن ساخته شده مورد انتقاد شدیدی قرار گرفت.
تصور غلط آمریکایی دربارهی اینکه نقشهای اصلی قوی را باید بازیگران سفیدپوست بازی کنند به محرومیت بازیگران نژادهای دیگر تداوم میبخشد.
از طرف دیگر، نمونههای خوب دیگر خودداری از دیگریسازی نیز در سالهای اخیر وجود دارد که بهدلیل نمایش تجربههای جهانی با بازیگرانی از نژادهای دیگر بهدرستی مورد تحسین قرار گرفتهاند. فیلم آمریکایی و مهیج جستجو محصول سال ۲۰۱۸ به کارگردانی آنیش چاگانتی[۵] دربارهی پدری است که سعی دارد دختر ۱۶ سالهی گمشدهاش را پیدا کند. هیچ کلیشهی نژادپرستانهی بارزی در فیلم وجود ندارد و اولین فیلم مهیج هالیوودی با بازیگر نقش اصلی آسیاییآمریکایی است.
اهمیت اجتناب از دیگریسازی با این فیلمها و فیلمهایی که خالی از کلیشه هستند، تقویت میشود. جان چو، بازیگر اصلی جستجو از دیدگاهی امیدوار کننده برای فیلمها صحبت کرده است که شاید فرهنگ آسیایی را بهتصویر بکشند. چو در شمارهی جولای ۲۰۱۸ مجلهی ونیتی فر[۶] گفت: «میخواهم آینده طوری رقم بخورد که دیدن خانوادهای آسیاییآمریکایی روی صفحهی نمایش کاملاً عادی باشد.»
دیدن تنوع نژادی باید عادی باشد. اگرچه اتفاقات سالهای اخیر باعث شده است ذهنیت مردم آمریکا نسبتبه فیلمهای چندقومیتی بهتر شود، اما دیدن بازیگران اصلی غیرسفیدپوست باید یک عادت باشد، نه یک غافلگیری خوشایند. نمایش تنوع نژادی در جایی با چنین تنوع نژادی [آمریکا] منطقی است. مخاطبان معاصر از ماهیت انحصاری هالیوود از جنبه نژادی خسته شدهاند.
با مرور تولیدات هالیوودی در قرن اخیر، اینطور بهنظر میرسد که انگار فرهنگ آسیایی واقعی تا چند سال اخیر وجود نداشته است. هر شخصی باید این فرصت را داشته باشد تا زندگیاش بهشکلی صحیح برای عموم نمایش داده شود.
پینوشت:
[۱] Kevin Kwan
[۲] A. O. Scott
[۳] Motoko Kusanagi
[۴] The Outsider
[۵] Aneesh Chaganty
[۶] Vanity Fair
۶ آذر, ۱۳۹۷